Αν κάποιος απλά σκεφτεί σε ποιον ανήκουν οι μεγάλες αλυσίδες λιανικής και γενικότερα οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι της χώρας, αν απλά κοιτάξει σε ποιον ανήκουν οι μεγαλύτεροι ισολογισμοί π.χ. στην ένδυση ή στα σούπερ μάρκετ θα διαπιστώσει το προφανές – το ίδιο όταν κάνει μια βόλτα στην αγορά ή σε ένα mall και παρατηρήσει π.χ. τα brands της Inditex και τους πελάτες στα ταμεία έναντι του μικρότερου (συνοικιακού, ανεξάρτητου ή και branded) καταστήματος.
Έχει ξεκινήσει προ πολλού η επέλαση των πολυεθνικών σχημάτων σε κάθε επίπεδο με την Inditex να χτυπά PinkWoman, FunkyBuddha, Crilsia… και τα MediaMarkt το δικό μας ΠΛΑΙΣΙΟ κ.ο.κ. Δεν θα μπορούσε η παγκοσμιοποίηση να μη μας φέρει McDonald’s και Starbucks, διαφορετικά θα ήμασταν μια τριτοκοσμική χώρα (!) και, αν μη τι άλλο, και τα δυο προαναφερόμενα παραδείγματα τα βρήκαν δύσκολα εντός και επί τα αυτά. Όμως οι συνθήκες έχουν αλλάξει και οι παγκόσμιοι όμιλοι διαθέτουν πολύ χαμηλότερο κόστος προϊόντος λόγω τεράστιων πωλήσεων, εξαιρετικά καλύτερο σχεδιασμό και προώθηση προϊόντων λόγω διεθνών επιτελείων στελεχών και ενίοτε έξυπνους τρόπους φοροαπαλλαγών – καλά προστατευμένων τόσο από οικονομικούς, όσο και από νομικούς συμβούλους.
Ειδικά, τα καταστήματα franchise (για να παραμείνουμε στο θέμα μας) έχουν να αντιμετωπίσουν διεθνή ανταγωνισμό στην έδρα τους, ανεξάρτητα μικρά καταστήματα που χτυπάνε τις τιμές λιανικής (επειδή δεν ξέρουν τι κάνουν ή δεν εκδίδουν αποδείξεις ή είναι σε απόγνωση), όπως και τους τυφώνες των φοροεπιδρομών.
Και όμως, αφενός η παγκοσμιοποίηση έχει φέρει τον διεθνή ανταγωνισμό στη χώρα μας, αφετέρου έχει ανοίξει πρόσβαση στα διεθνή κέντρα παραγωγής (βλ. Κίνα και όχι μόνο…), με τον Έλληνα να σχεδιάζει εντός και να παράγει εκτός, πουλώντας τόσο εντός, όσο και εκτός, αξιοποιώντας την εμπειρία του αναφορικά με την γνώση στο realestate (εντός) και το πάθος, φιλότιμο και δέσμευσή του για επιτυχία να τον αναδεικνύει ως ισότιμο διαδικτυακό παίκτη (εκτός).
Η αρχέγονη (!!!) ικανότητα του Έλληνα να εφευρίσκει, να επανεφευρίσκει, να μαθαίνει και να βελτιώνει, να μην έχει περιορισμούς μάθησης και ενεργειών λόγω διαδικασιών, να μην χρειάζεται manuals και να επιχειρεί επιτυχημένα με ή χωρίς κανόνες, σε σταθερά ή κινούμενα περιβάλλοντα… τον ενδυναμώνει και τελικά κατορθώνει να επιβιώσει και να ξεχωρίσει, αντιμέτωπος με κολοσσούς να διακριθεί.
Κι αν στις Η.Π.Α σε κάθε ταινία βλέπουμε τον ήρωά της με ένα κυπελάκι των Starbucks, στην Ελλάδα κάθε πρωί πίνουμε τον καφέ μας στα «Γρηγόρης Μικρογεύματα». Αν αναζητούμε directtrade απευθυνόμαστε στα CoffeeIsland. Αν επιθυμούμε coldbrew πορευόμαστε σε ένα CoffeeLab. Αν, δε, επιλέγουμε ZARA ή Pull & Bearή παραγγέλλουμε Abercrombie & Fitch, BrandyMelville ή Hollister, κάποιοι εκτός χώρας επιλέγουν FunkyBuddha ή Marasil.
Ωστόσο, το όλο θέμα δεν είναι τόσο εύκολο και σε καμία περίπτωση γενικευμένο, καθώς πολύ λίγες εταιρείες έχουν καταφέρει να ανταπεξέλθουν στις σημερινές δύσκολες ως άθλιες συνθήκες του επιχειρείν, αντιμετωπίζοντας πιέσεις τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό, όπως αναφέραμε ανωτέρω.
Η ευστροφία, οι νοητικές ικανότητες (!), το πείσμα… θωρακίζουν τον Έλληνα επιχειρηματία έναντι των στρεβλώσεων της αγοράς και τον κρατούν ζωντανό, με επιτυχίες στη χώρα του και με αξιοσημείωτη (αν και μειωμένη) δραστηριότητα και στο εξωτερικό.
Η γνώση της τοπικής αγοράς, από το realestate και το ποιο στενάκι ή ποια μεριά του δρόμου «δουλεύει» καλύτερα, μέχρι τα PR του με τους πελάτες του και την συμμετοχή του στα «κοινά» τον ισχυροποιούν μπροστά σε κάθε πολυεθνικό ανταγωνιστή.
Ανεξαρτήτως του προηγούμενου «μπουσταρίσματος», η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη, σε κάθε επίπεδο, δικαιοπαρόχου και ενδιαφερόμενου δικαιοδόχου. Διανύουμε μια εποχή, μόνο για παίκτες… Παίκτες που θα επενδύσουν για να ενοικιάσουν το σωστό σημείο, που θα επιλέξουν το μεγάλο κατάστημα, που θα τολμήσουν, που θα χρεωθούν για να υποστηρίξουν τα αναπτυξιακά πλάνα τους, που θα ρισκάρουν, που θα ξενυχτούν αδιάκοπα μέχρι να μπει (και όταν…) το νερό στο αυλάκι, που θα αναζητούν εναγωνίως το καλύτερο, που θα πιστεύουν αυτό που κάνουν και θα είναι ορκισμένοι να επιτύχουν και ταυτόχρονα θα είναι «νοικοκύρηδες» κάνοντας προσεκτικές κινήσεις και έχοντας στο μυαλό τους planB και planC, αλλά και γνωρίζοντας τις αδυναμίες τους, το που θέλουν να πάνε, το πως να πάνε και τι πρέπει να κάνουν, προετοιμάσουν, περάσουν πριν την ολοκλήρωση των στόχων τους, θέτοντας, παράλληλα, όλο και υψηλότερους στόχους, καθώς η ουσία της επιχειρηματικότητας, η αναγκαία και ικανή συνθήκη επιτυχίας, είναι η συνεχής πολυεπίπεδη ανέλιξη.
Και όταν ένας Παίκτης αντιληφθεί και αξιοποιήσει την Ευκαιρία της αγοράς, θέσει τα θεμέλια της επιτυχίας και όταν ακόμη επιτύχει… δια μέσω της πορείας του… ή και μετά την επίτευξη του στόχου του, οφείλει, πρέπει, νιώθει υποχρέωση, επιθυμεί… να ασχοληθεί με το μείζον πρόβλημα της χώρας και να λάβει ενεργό θέση στα δρώμενα;